รถไฟฟ้าใต้ดินเดลีเป็นระบบขนส่งด่วนที่ใหญ่ที่สุดและมีผู้ใช้งานมากที่สุดในอินเดีย โดยให้บริการในเดลีและเมืองบริวาร ได้แก่ กาเซียบาด ฟาริดาบาด กูร์กาออน โนเอดา บาฮาดูร์การห์ และบัลลาภการห์ โดยให้บริการมากกว่า 2,700 เที่ยวต่อวัน

ปัจจุบันระบบนี้ประกอบด้วยสายสีรหัส 10 สาย ให้บริการ 253 สถานี โดยมีความยาวรวม 348 กม. รวมถึงสถานีใต้ดิน สถานีบนดิน และสถานีลอยฟ้า

การพัฒนาโครงข่ายแบ่งออกเป็นระยะต่างๆ โดยระยะที่ 1 และระยะที่ 2 เสร็จสมบูรณ์ในปี 2549 และ 2554 ตามลำดับ ระยะที่ 3 ประกอบด้วยสถานีรถไฟใต้ดิน 35 สถานี และสายใหม่ 3 สาย รวมระยะทาง 167 กม. และมีกำหนดแล้วเสร็จในปลายปี 2563

ความยาวทั้งหมดของทางเดินใต้ดินในระยะที่ 3 คือ 54 กม. ซึ่งยาวกว่าความยาวส่วนใต้ดินทั้งหมดในระยะที่ 1 และระยะที่ 2 รวมกันถึง 20 กม. ซึ่งทำให้เป็นหนึ่งในขั้นตอนการก่อสร้างที่ท้าทายที่สุด

มีการใช้เครื่องเจาะอุโมงค์ (TBM) มากกว่า 20 เครื่องพร้อมกันเพื่อเร่งการทำงานอุโมงค์ผ่าน Dextra Soft-Eyes 10 เครื่องที่ติดตั้งในผนังไดอะแฟรม ด้วยคุณสมบัติในการตัดของแท่ง GFRP (พอลิเมอร์เสริมใยแก้ว) ทำให้ TBM สามารถเข้าหรือออกจากปล่องและสถานีได้ภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที

นอกจากนี้ ยังมีการติดตั้งชุดยึดผนังจำนวน 450 ชุดระหว่างการขุด โดยชุดยึดเหล่านี้ยังทำจาก GFRP อีกด้วย จึงไม่จำเป็นต้องถอดชุดยึดออก

มีการติดตั้งตัวเชื่อมต่อ Bartec ประมาณ 2.3 ล้านตัวเพื่อเชื่อมต่อเหล็กเส้นในส่วนต่างๆ ของโครงสร้างคอนกรีตของสถานี Bartec เป็นระบบที่ทนทานต่อแรงดึงสูงสุดที่ 800 MPa

นอกจากนี้ ยังมีการติดตั้งระบบดึงหลังแบบ Shear Key จำนวน 2,800 ระบบในช่องคอนกรีตเพื่อใช้เป็นตัวรองรับแผ่นดินไหวแบบถาวรสำหรับเชื่อมต่อส่วนรถไฟฟ้าใต้ดินที่ยกสูง